صد گنج بزر و گوهر آراسته گیر
پس بر سر آن گنج چو بر صحرا برف
روزی دو سه بنشسته و برخاسته گیر
دا دنیا هغسې بوله چې ته هر څه غواړې ستا وي
سل د زرو خزانې وي د غمونو درته شا وي
ته به پروت پر خزانو یې لکه واوره پر دښتونو
دوی یا درې ورځې به ناست یې بیا به هر څه نیمه خوا وي