هر سر که غبار سر آن کوست خوشست
از دوست بناوک غم آزرده مشو
خوش باش که هر چه آید از دوست خوشست
چی د ده د عشق اسیر دي هغه زړونه دې خوښیږي
هغه سر چاته رسیږي چې د ده په نوم پاییږي
که له دوسته در رسیږي د غم غشي زهیر نه سې
پر دوو سترګو یې منظور که چې له دوسته در رسیږي