شب یلدای من رنگ انار سرخ پُر خون است

ندارم طاقت بغض و شکایت های خواهر را
که غم های منِ بیچاره هم آغوش جیحون است

نگیر آن کاغذ و رنگ قلم های عزیزم را
که درس خواهرم والاتر از آن گنج قارون است

درین دنیای بی ارزش چرا خوشحال این باشم
که قلبم موج خون دارد غمین و تار و محزون است

نکن تشویش این و آن و مثل کوه سنگین باش
که آخر سرنوشت ما بهاران و همایون است

طلحه مهاجر