تا بگفتم من غزل گویم به وصف مادرم

در جهان والاتر از آغوش مادر جای نیست
تا بگفتم این سخن اشکم تراویدن گرفت

تا بگفتم نیست آهنگی به از لالایی اش
چشم من سنگین شد و احساس خوابیدن گرفت

از زمانی سر به بالین ات گذاشتم مادرم
قلب من احساس غیرت کرد و بالیدن گرفت

من به چشم خویش دیدم وقتی مادر آه گفت
کوه و دریا و زمین یکباره جنبیدن گرفت

طلحه مهاجر