دوبوسهء دیگر

به سمت رود مرا امـتداد بخشیدی
حباب زنده گیم را به باد بخشیدی
مرا به کس چه، که برخود هم اعتماد نبود
تو بودی آنکه بمن اعـتماد بخشیدی
دل ملول مرا از سموم صد ها گند
فقط به بوی خودت اعـتیاد بخشیدی
لبم به بوسه یی از گونه هات قانع بود
مرا دوبوسهء دیـگر زیاد بخشیدی
به سمت دشت کشانـدی دوباره پایم را
به شکل لاله دلم را نماد بخشیدی
شبیه رفتن یک رود سوی اقیانوس
مرا به سمت خودت امتداد بخشیدی

اسدالله عفیف باختری