همرهان از پا فتادم دست امدادم دهـــــید
یعنی از دامان دشت بیخودی یـــادم دهید
مکتب روشن سوادی تیره کـــرد آئینه ام
ای صفا کیشان رهی در حیرت آبادم دهید
عجز چون نقش قدم دارد بپا تــــعمیر من
آه اگر از خاک بردارید و بر بادم دهـــید
تا بحسن بندگی شایــــد نگاهــــی وارسم
در کفم آئینه از خشت بنیادم دهـــــــــــید
خوش نگاهان کارم ازنازونیازآنسوگذشت
با تغافل میتوان اکنون اگـــــــر دادم دهید
شور زنجیر علایق ساخت زندان خانه ام
کاش یاران فـــــــرصت یک آه آزادم دهید
با گرفتاری سری دارم زاحسان دورنیست
گردرین صحراسراغ ازدام و صیادم دهید
پهلویم از لاغری با بســـتر دیگر نساخت
خوابگه در سایه شمشیر جــــــــلادم دهید
ناله (بسمل) به یاد نوگلی بی لطف نیست
میتوان حظ برد اگر گوشی به فریادم دهید
یعنی از دامان دشت بیخودی یـــادم دهید
مکتب روشن سوادی تیره کـــرد آئینه ام
ای صفا کیشان رهی در حیرت آبادم دهید
عجز چون نقش قدم دارد بپا تــــعمیر من
آه اگر از خاک بردارید و بر بادم دهـــید
تا بحسن بندگی شایــــد نگاهــــی وارسم
در کفم آئینه از خشت بنیادم دهـــــــــــید
خوش نگاهان کارم ازنازونیازآنسوگذشت
با تغافل میتوان اکنون اگـــــــر دادم دهید
شور زنجیر علایق ساخت زندان خانه ام
کاش یاران فـــــــرصت یک آه آزادم دهید
با گرفتاری سری دارم زاحسان دورنیست
گردرین صحراسراغ ازدام و صیادم دهید
پهلویم از لاغری با بســـتر دیگر نساخت
خوابگه در سایه شمشیر جــــــــلادم دهید
ناله (بسمل) به یاد نوگلی بی لطف نیست
میتوان حظ برد اگر گوشی به فریادم دهید
محمد انور بسمل
