اعجاز سرود
ای لب لعل دل انگیز تـو اعجاز سـرودم
زخمـه ء تار وجـودم نغمه ء دلکش عــودم
خواستم تاغزل چشـــم غزال تـو بخوانـم
نگه ء کــرم تـــــو در داد سراپــای وجودم
رفتـم ازخویـش درآغوش گهرپرور دریا
که نیابنــد بـه ساحل اثــر بــــود و نبودم
عشق دریاچه نوریست زسرچشمه جانها
باغ امید مـــن و جنگل ســـر سبـز نمودم
آفتابی که به ذرات جهان نــور فــروشــد
جلــوه یــی هست ز آیینه ء اسرار وجودم
آه و افسـون که در خلوت شبهـای جوانی
چشم حیرت بـه کــف پای لطیف تونسودم
عشق حد من درویش نگهداشت به دوران
تن و جان چو مه نـوکاستم و بدر نمودم
شکــــر لله بـزبانی که بـود جان زبانها
جز جمال تـو دگر جاه و جلالی نستـودم
1361
نجم العرفا حيدري وجودي
ای لب لعل دل انگیز تـو اعجاز سـرودم
زخمـه ء تار وجـودم نغمه ء دلکش عــودم
خواستم تاغزل چشـــم غزال تـو بخوانـم
نگه ء کــرم تـــــو در داد سراپــای وجودم
رفتـم ازخویـش درآغوش گهرپرور دریا
که نیابنــد بـه ساحل اثــر بــــود و نبودم
عشق دریاچه نوریست زسرچشمه جانها
باغ امید مـــن و جنگل ســـر سبـز نمودم
آفتابی که به ذرات جهان نــور فــروشــد
جلــوه یــی هست ز آیینه ء اسرار وجودم
آه و افسـون که در خلوت شبهـای جوانی
چشم حیرت بـه کــف پای لطیف تونسودم
عشق حد من درویش نگهداشت به دوران
تن و جان چو مه نـوکاستم و بدر نمودم
شکــــر لله بـزبانی که بـود جان زبانها
جز جمال تـو دگر جاه و جلالی نستـودم
1361
نجم العرفا حيدري وجودي
