تــا بسوزد جان من خورشيد عالمـسوز کـــو؟
تا شود روشن دلم روي جهان افـــروز کــــو؟
ســــوز و ساز عشق حســن زندگـي ميبايـــدم
در جهــــان مرده امــروز ساز و سوز کـــــو
زخمهــــاي کهنـــه ام را با نگاهـــــي نو کـند
فوج مـــژگان کســـــي را ناوک دلــــدوز کـو
شعـــــــله بيداد هجـــران راکُشد در سينـــه ام
از لــــب جان بخــش ساقي آب آتش سـوز کو
کهــنه شد شبهاي عمر و فکـر موهوم وصـال
در جهــــان آرزو و احسر تا نوروز کــــــــو
رام خود خواهــي عقاب چشــم او را حيدري
در فــضاي نيــــلگون عنقاي دام آمـــــوز کو
نجم العرفا حيدري وجوديs