آمدی در مسیر تاریکی ، مثل خورشید نور بخشیدی
در دل آشیانه ی اندوه ، عشق و مهر و سرور بخشیدی
مقدمت سبز باد ای محبوب، ای طلوع امید جاویدم
تو به گلواژه های زیبایت ، نور در قلب کور بخشیدی
به جهانی که بود پامال از، جهل و سنگین دلی و غارت ها
به هُمایَش دو بال پرواز و به عُقابش غرور بخشیدی
ای که با مقدمت ، شگوفایی در دل کائنات پیچیده
ای که با رحمتت محبت را در دل مار و مور بخشیدی
در نهاد شترچران عرب ، جذبه ی رهبری پدید آمد
آفتاب نهان به ظلمت را اشتیاق ظهور بخشیدی
رهبری سروری قیادت ها ، از حضور تو معنا یافت
حس آزادگی و آزادی ، از اسارت به دور بخشیدی
محمد خردمند
در دل آشیانه ی اندوه ، عشق و مهر و سرور بخشیدی
مقدمت سبز باد ای محبوب، ای طلوع امید جاویدم
تو به گلواژه های زیبایت ، نور در قلب کور بخشیدی
به جهانی که بود پامال از، جهل و سنگین دلی و غارت ها
به هُمایَش دو بال پرواز و به عُقابش غرور بخشیدی
ای که با مقدمت ، شگوفایی در دل کائنات پیچیده
ای که با رحمتت محبت را در دل مار و مور بخشیدی
در نهاد شترچران عرب ، جذبه ی رهبری پدید آمد
آفتاب نهان به ظلمت را اشتیاق ظهور بخشیدی
رهبری سروری قیادت ها ، از حضور تو معنا یافت
حس آزادگی و آزادی ، از اسارت به دور بخشیدی
محمد خردمند
