آمدی در مسیر تاریکی، مثل خورشید نور بخشیدی
در دل آشیانه‌ی اندوه، عشق و مهر و سرور بخشیدی
مقدمت سبز باد ای محبوب، ای طلوع امید جاویدم
تو به گلواژه‌های زیبایت، نور در قلب کور بخشیدی
به جهانی که بود پامال از، جهل و سنگین دلی و غارت‌ها
به هُمایَش دو بال پرواز و به عُقابش غرور بخشیدی
ای که با مقدمت شگوفایی، در دل کائنات پیچیده
ای که با رحمتت محبت را در دل مار و مور بخشیدی
در نهاد شترچران عرب، جذبه‌ی رهبری پدید آمد
آفتاب نهان به ظلمت را اشتیاق ظهور بخشیدی
رهبری سروری قیادت‌ها، از حضور تو معنا یافت
حس آزادگی و آزادی، از اسارت به دور بخشیدی
محمد خردمند
در دل آشیانه‌ی اندوه، عشق و مهر و سرور بخشیدی
مقدمت سبز باد ای محبوب، ای طلوع امید جاویدم
تو به گلواژه‌های زیبایت، نور در قلب کور بخشیدی
به جهانی که بود پامال از، جهل و سنگین دلی و غارت‌ها
به هُمایَش دو بال پرواز و به عُقابش غرور بخشیدی
ای که با مقدمت شگوفایی، در دل کائنات پیچیده
ای که با رحمتت محبت را در دل مار و مور بخشیدی
در نهاد شترچران عرب، جذبه‌ی رهبری پدید آمد
آفتاب نهان به ظلمت را اشتیاق ظهور بخشیدی
رهبری سروری قیادت‌ها، از حضور تو معنا یافت
حس آزادگی و آزادی، از اسارت به دور بخشیدی
محمد خردمند
