وقتی نباشی
زندگی تاریک میگردد
بیا
و باز تابان کن
طلوع کن
بر فرازم
نیمه شب
از اشک مژگانم
دوباره مثل باران کن
بیا ای ماه من
امشب که دردم
در گلوی درمندم
ضجه ها دارد
و بغضم در گلویم
سخت می پیچد
بیا و این
صدایم را
طنین ضجه هایم را
به کیهان
انعکاسش ده
که از هق هق
صدای سرد یک عاشق
اساسش لرزه
در اندام خود گیرد
که اینجا دردمندی
از هجوم درد
می میرد.
محمد خردمند