پدر تو کوه قوی، پشتوانه ام بودی

پدر تو کوه قوی، پشتوانه ام بودی
برای زندگی کردن بهانه ام بودی
به مثل مرغک گم در میان باد وغبار
تو امن ترین کاخ و آشیانه ام بودی
تو رفتی، عشق به روی خودش نقاب کشید
چه خنده ها که به لب خشک شد عذاب کشید
تو رفتی قریه تهی گشته از محبت و مهر
فلک تمام نقشه‌ی دنیای من به آب کشید
چه ساده بال کشیدی و آسمان رفتی؟!
پدر ! مرا به چه کس مانده از جهان رفتی؟!
به مثل ابر سیاهی که ژاله می ریزد
دلم تکاندی و یکباره از میان رفتی
پدر! به خنده‌ی پر مهر تو دلم تنگ است
که زندگی به نبودت فریب و نیرنگ است
اگر به پشت سرت مثل زنده می دیدی
که هر رفیق به چندین مرام وصدرنگ است
پدر! نبودن تو درد زخم ثانیه هاست
به زیر بار منت هر ناکسی دلم تنهاست
خدا گواه این همه اندوه هست می داند
که من خموشم و قلبم پر از غم وغوغاست
پدر! تو رفتی و تا فرق در بلا گیریم
ز درد رفتن و از دوستات دل‌گیریم
خدای من! تو که ازهرچه هست آگاهی
که در نبود جنابش اسیر تقدیریم
پدر ! به رفتن تو سوگوار، تنهایم
میان واهمه و گیر و دار، تنهایم
به جمع و فرد جهانم نمی کنم عادت
به غصه های دل و روزگار، تنهایم
به چشمم اشک، به جان درد، سوز وآه در دل
جهان پر از مصیبت و اما غم پدر مشکل !
محمد خردمند