وقتی که عشق در دل آیینه ها گم است
دنیا بدون مهر و محبت جهنم است
با خنده روح تازه دمیدن ، شجاعت است…
وقتی که مرگ، رونق بازار مردم است
لبخند تو به چهرهی پر حسرت کسی
در کشت زار باور یک مرد، گندم است
سرمایه در حضور خداوند مهربان
گاهی نگه به روی بشر با تبسم است
تا این دل است عشق نماد ثبات اوست
قلب بدون عشق ، اسیر تلاطم است
ای روح، ای غرور تن بی دوام من
بی عشق، سینه لانه ی زنبور و گژدم است
محمد خردمند