که سرنوشت جهان را خودت رقم بزنی
شعار روشن آموزگار ما این بود:
فرا بگیر و بده یاد، تا که دم بزنی
به رقص واژه و شعر و قلم اگر خیزی
به عشق و شادی و آزادهگی قدم بزنی
برای علم وادب عاشقانه، صاد صحی
به جهل و جنگ، چلیپای از عدم بزنی
ادب نوشت؛ سپس خواندن و نوشتن را
دوباره گفت: ادب را مباد کم بزنی!
چنان پیامبرانه به شامِ ما استاد-
همیشه خواسته تا نقش صبحدم بزنی
شهلا دانشور