بیا که رسم وفادارها، بریدن نیست
بدون عشق جهان جای آرمیدن نيست
ببين به مستي گلها، ملودي باران
صدا كه از تو نبود قابل شنیدن نیست
ميان دل چه ظريفانه، دوستت دارم
رها مكن بخدا قلبم از رمیدن نیست
تو باش تا که غزل گل کند به قامت تو
بدون تو لب شعر من از مکیدن نیست
چقدر زل بزنم بهر تو نفس بکشم
تو را به وصلت من هیچ گه رسیدن نیست؟
اگر چه بال و پر از خود کشیده ای اما
تو را توان به آغوش من پریدن نیست
نگو كه مطمئنم داغ من به قلب تو هست
كه گفته هست كه غمهايت از كشيدن نيست؟
شهلا دانشور
بدون عشق جهان جای آرمیدن نيست
ببين به مستي گلها، ملودي باران
صدا كه از تو نبود قابل شنیدن نیست
ميان دل چه ظريفانه، دوستت دارم
رها مكن بخدا قلبم از رمیدن نیست
تو باش تا که غزل گل کند به قامت تو
بدون تو لب شعر من از مکیدن نیست
چقدر زل بزنم بهر تو نفس بکشم
تو را به وصلت من هیچ گه رسیدن نیست؟
اگر چه بال و پر از خود کشیده ای اما
تو را توان به آغوش من پریدن نیست
نگو كه مطمئنم داغ من به قلب تو هست
كه گفته هست كه غمهايت از كشيدن نيست؟
شهلا دانشور
