در اوج زندگانی مرگ را آدم بغل کرده
مرا كه حسرت عشق تو دارم غم بغل كرده
صدف با رفتنِ گوهر، و ماهي دور از دريا
ملال انگيز مثل من نشد ماتم بغل كرده
پر پروانه ي عاشق نخواهد رست از پيله؛
كه از درد جدايي ابر ابريشم بغل كرده
سرور زندگي را از كف من ميربايد عشق
نواي درد در نای وگلِ شبنم بغل كرده
زمينی ميشدي ای کاش ومن هم برگ پاییزی
به آغوشت مي افتيدم تو را هردم بغل كرده
نفس هايت، خيالاتت, خموشي هاي تو حتّا
تبِ حسِ وجودِ تو، مرا محكم بغل كرده
در اوج بی تو بودن های جاری در وجودِ من
شبیه من کسی در آرزویش غم بغل کرده ؟
بداهه سرايي در دري سرا
شهلا دانشور
مرا كه حسرت عشق تو دارم غم بغل كرده
صدف با رفتنِ گوهر، و ماهي دور از دريا
ملال انگيز مثل من نشد ماتم بغل كرده
پر پروانه ي عاشق نخواهد رست از پيله؛
كه از درد جدايي ابر ابريشم بغل كرده
سرور زندگي را از كف من ميربايد عشق
نواي درد در نای وگلِ شبنم بغل كرده
زمينی ميشدي ای کاش ومن هم برگ پاییزی
به آغوشت مي افتيدم تو را هردم بغل كرده
نفس هايت، خيالاتت, خموشي هاي تو حتّا
تبِ حسِ وجودِ تو، مرا محكم بغل كرده
در اوج بی تو بودن های جاری در وجودِ من
شبیه من کسی در آرزویش غم بغل کرده ؟
بداهه سرايي در دري سرا
شهلا دانشور
