شهر غلام روي تو جان ودلم بسوي تو

شهر غلام روي تو جان ودلم بسوي تو
يار شدي هوايي و چشم ترم بروي تو
ميكشدآخرم مرا سيرت مرد گونه ات
به! چه وقار داري و كشته مرا خوي تو
كاش شوم لباس تو يا كه همان شال تو
دور سرت بپيچي ام زنده شوم به بوي تو
رود شوم كنار تو تا بكني نظاره ام
گوش به غرّشم دهي آن همه هاي وهوي تو
برف به كوهي تو شوم چشم تو چون آفتاب
از سر شرم گردم و آبِ روانِ جوي تو
اي كه چه ساده ساده دل دام تو را بجان خريد
عشق كجا بها گرفت از گل آبروي تو
تا كه شدي خداي دل قبله ي من نماز من
تو بت مغروري دلم، كافرِ جستجوي تو
شهلا دانشور