من دل قدسي تو را،بر دل و جان خريده ام.
شربت تلخ الفتِ مهر تو را چشيده ام
گاه زشرق مي دمي گاه ز غرب مي رسي؛
چون گل آفتاب گرد، گردِ تنت تنيده ام .
من چو كبوترانه بر وسعت آسمان دل،
بال و پري گشودم و شعر تر آفريده ام.
شعر چه حاجت اي صنم ؛ كز دل خون جگر زغم،
واژه به واژه خونِ دل، سر زده از دو دیده ام.
عشق بود جفاي تو؛جور بود وفاي تو .
من كه زجور عشق تو بسمل خون چكيده ام.
در به در غمت شدم؛در دل کوچه های درد.
زخم مزن مرا؛ که من درد بخون تپیده ام.
شهلا دانشور
شربت تلخ الفتِ مهر تو را چشيده ام
گاه زشرق مي دمي گاه ز غرب مي رسي؛
چون گل آفتاب گرد، گردِ تنت تنيده ام .
من چو كبوترانه بر وسعت آسمان دل،
بال و پري گشودم و شعر تر آفريده ام.
شعر چه حاجت اي صنم ؛ كز دل خون جگر زغم،
واژه به واژه خونِ دل، سر زده از دو دیده ام.
عشق بود جفاي تو؛جور بود وفاي تو .
من كه زجور عشق تو بسمل خون چكيده ام.
در به در غمت شدم؛در دل کوچه های درد.
زخم مزن مرا؛ که من درد بخون تپیده ام.
شهلا دانشور
