بی تو هرلحظه مثل مردن بود
لیک یادت هنوز بامن بود
ای که گفتی کنم فراموشت
وای این حرف, حرف ِ دشمن بود
زنده امّا حکایتم همچون
سنگ و آیینه و شکستن بود
غنچه ای روی شاخه ام که شبی
فکر او لحظه ی شکفتن بود
چه کنم من که دوریِ ات در من
شعله ی آتشی به خرمن بود
زندگی داشت فصل آغوشت
چون که هر لحظه بی تو مردن بود
شگوفه باختری
لیک یادت هنوز بامن بود
ای که گفتی کنم فراموشت
وای این حرف, حرف ِ دشمن بود
زنده امّا حکایتم همچون
سنگ و آیینه و شکستن بود
غنچه ای روی شاخه ام که شبی
فکر او لحظه ی شکفتن بود
چه کنم من که دوریِ ات در من
شعله ی آتشی به خرمن بود
زندگی داشت فصل آغوشت
چون که هر لحظه بی تو مردن بود
شگوفه باختری
