شبیهِ آسمانِ خسته ی یک شهر, دلگیرم
من از این بازیِ مردم فریبِ دهر دلگیرم
درونِ لحظه ها با چشم تر می جویمت هرشب
شبیه ِ قطره ای در گوشه ی یک بحر دلگیرم
اگر خواهی که از میخانه ی چشمت رها گردم
بده لطفاً تو از مارِ زبانت – زهر دلگیرم
من آن شمعم که از نورم پرِ پروانه می سوزد
به جان خود زنم آتش ,من از این قهر دلگیرم
مرا از موج دلتنگی به دستِ ساحلی بسپار
و با تُنگی برونم کن که از این نهر دلگیرم
به دستم زیر باران دست سرد چتر دلتنگی ست
مرا باخود ببر از کوچه هایِ شهر دلگیرم
شگوفه باختری
من از این بازیِ مردم فریبِ دهر دلگیرم
درونِ لحظه ها با چشم تر می جویمت هرشب
شبیه ِ قطره ای در گوشه ی یک بحر دلگیرم
اگر خواهی که از میخانه ی چشمت رها گردم
بده لطفاً تو از مارِ زبانت – زهر دلگیرم
من آن شمعم که از نورم پرِ پروانه می سوزد
به جان خود زنم آتش ,من از این قهر دلگیرم
مرا از موج دلتنگی به دستِ ساحلی بسپار
و با تُنگی برونم کن که از این نهر دلگیرم
به دستم زیر باران دست سرد چتر دلتنگی ست
مرا باخود ببر از کوچه هایِ شهر دلگیرم
شگوفه باختری
