چه ساده ساده شکستید، آه شانۀ ما

چه ساده ساده شکستید، آه شانۀ ما
چه ساده ساده گرفتید آشیانۀ ما
گشود هایم به پرواز پَر، ولی صیّاد-
به میله های قفس برده آ بودانۀ ما
به جز خشونت جنگ شما نبود، بود؟
به قاب های حزین عکاس خانۀ ما
شبی که باغ به آتش کشیده شد افتاد-
سکوت ریشۀ غم در دل جوانۀ ما
چه شد، چگونه، کجا رفت، هیچ می دانید؟
شهامت و شرف و بانگ فاتحانۀ ما
Share:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *