مرثیه ای برای ظاهرهویدای بزرگ
خورشید صدایی به دل خـــــاک نهــــــادیم
ای خاک بخـــــوان مرثیه کــــز پای فتادیم
پیـــــری پــــدری زاده ی پاکــــــی و تبرا
از چشم نهان کـــــرده و از دست بدادیـــم
یک کــــوه غـرور از دل خونین وطن بود
این مرد که در سینه ی تو جـــا ش گشادیم
چـــــون باد سفر کردی و درخــاک بخفتی
سنگیم و صبوریم چــــو خاکیم و چو بادیم
ســـــرگشته تر از باد بیــــابان به ســراغت
نومید تر از چشـــم کـــــه در اشک بزادیم
ای خواب تو خوش در دلِ این خاک همیشه
مـــــا در پــــــی اندیشه و آواز تـــو رادیم
ای خـاک تــــو زیبــایی مطلق شدی امروز
خـــــورشید صـدایی به دلت تـا کــه نهادیم
خورشید صدایی به دل خـــــاک نهــــــادیم
ای خاک بخـــــوان مرثیه کــــز پای فتادیم
پیـــــری پــــدری زاده ی پاکــــــی و تبرا
از چشم نهان کـــــرده و از دست بدادیـــم
یک کــــوه غـرور از دل خونین وطن بود
این مرد که در سینه ی تو جـــا ش گشادیم
چـــــون باد سفر کردی و درخــاک بخفتی
سنگیم و صبوریم چــــو خاکیم و چو بادیم
ســـــرگشته تر از باد بیــــابان به ســراغت
نومید تر از چشـــم کـــــه در اشک بزادیم
ای خواب تو خوش در دلِ این خاک همیشه
مـــــا در پــــــی اندیشه و آواز تـــو رادیم
ای خـاک تــــو زیبــایی مطلق شدی امروز
خـــــورشید صـدایی به دلت تـا کــه نهادیم
