نگاه من که در آیینه‌ها عجیب‌تر است
تویی تو آن‌که به من از خودم قریب‌تر است
و فصل فصل، خیابان تویی و می‌دانی
دلم بدون هوای تو ناشکیب‌تر است
مرا فرشتۀ اهل زمین لقب دادی
ولی حضور تو دیرینه و نجیب‌تر است
درخت من تو نمی‌افتی و ستبری و من
تمام عمر برای تو عندلیب‌تر است
اگر فراز، مرا نیست هیچ نیست مهم
که هر فراز در این راه سر نشیب‌تر است
تو آفتابی و من سایه‌ام همان سایه
که از فروغ تو تا هست بی‌نصیب‌تر است
ببین ببین که در آغوش زنده‌گی مردم
در این زمانه چنین مرگ بی‌رقیب‌تر است
خالده فروغ
تویی تو آن‌که به من از خودم قریب‌تر است
و فصل فصل، خیابان تویی و می‌دانی
دلم بدون هوای تو ناشکیب‌تر است
مرا فرشتۀ اهل زمین لقب دادی
ولی حضور تو دیرینه و نجیب‌تر است
درخت من تو نمی‌افتی و ستبری و من
تمام عمر برای تو عندلیب‌تر است
اگر فراز، مرا نیست هیچ نیست مهم
که هر فراز در این راه سر نشیب‌تر است
تو آفتابی و من سایه‌ام همان سایه
که از فروغ تو تا هست بی‌نصیب‌تر است
ببین ببین که در آغوش زنده‌گی مردم
در این زمانه چنین مرگ بی‌رقیب‌تر است
خالده فروغ
