پدر نامه عارف

بار آورنده شجر بی ثمر پدر
ای زندگانیت همه با دردسر پدر
ای مایه فلاکت و خون جگر پدر
ای تربیت کننده اولاد خر پدر
ای کرده چاک دامن . . .
هر شب گرفته تنگ برش در برابرم
پنداشتی که مرده و گر زنده ام خرم
مردم ز شرم اینکه چه سان سر برآورم
ای من شده شهید ره . . .
ای ز آدم بهشت فرو شد ترا نسب
عمری فکنده ای تو مرا در غم و تعب
ای برخلاف علم و ادب همچو بولهب
گشتم ز دست جهل تو حمالة الحطب
در زیر بار زندگیم همچو خر پدر
شاگرد خانه پادو بازار کردیم
پا بست زن اسیر طلبکار کردیم
بی علم و بی سواد و خر و خوار کردیم
جز خانه خود از همه جا بیخبر پدر
نفرین بخانواده و خوان تو نان تو
جانم بلب رسید پدر جان بجان تو
آتش بخانمان تو و آشیان تو
رفتم بکشوری که نیابم نشان تو
آیم دمی که از تو نبینم اثر پدر