ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻓﻘﯿﺮﻯ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﯾﻰ ﺭﺳﯿﺪ، ﺩﯾﺪ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺎﺷﻜﻮﻫﻰ ﺍﺳﺖ، ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﻪ ﮔﺮﺩ ﻫﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﯿﻬﺎﻧﺎﻥ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﻟﻄﯿﻔﻪ ﻭ ﻃﻨﺰ ﮔﻮﯾﻰ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﻧﺸﺎﻁ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﯾﻜﻰ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻓﻘﯿﺮ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﻟﻄﯿﻔﻪ ﺍﻯ ﺑﮕﻮﯾﻰ.
ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻓﻘﯿﺮ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻫﻨﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﻰ ﺳﻮﺍﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ. ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﯾﻚ ﺷﻌﺮ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﯾﻢ.
ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺑﮕﻮ.
ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:
ﻣﻦ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﻡ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺎﻥ
ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﺰﻡ ﺑﺮ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻡ ﺯﻧﺎﻥ
ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻓﻘﯿﺮ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﯿﻨﻮﺍﺳﺖ. ﺳﻔﺮﻩ ﻏﺬﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﻛﺸﯿﺪﻧﺪ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭﺍﻥ ﻛﻮﻓﺘﻪ ﺑﺮﺷﺘﻪ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ.
ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻓﻘﯿﺮ ﮔﻔﺖ:
ﻛﻮﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﻦ ﮔﻮ ﻣﺒﺎﺵ
ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺭﺍ ﻧﺎﻥ ﺗﻬﻰ، ﻛﻮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ
