این مثل از قدیم مشهور است
که زمین سخت و آسمان دور است
لیک آنها که راه یافته اند
هم زمین هم فلک شکافته اند
راه بردند ماورای سپهر
سیر کردند پهلوی مه و مهر
شد زمین نرم و آسمان نزدیک
دیده ی عقل ما بود تاریک
عقل ما را چنان بیفشردند
که جهان را ز یاد ما بردند
ما در آغازلا یجوز و یجوز
که شد انجام صد بهار و تموز
بر سر لفظ دین و دنیار رفت
جا بجا لفظ ماند و معنا رفت