دیگر بــــه اُستـــــــــــانه ای دلبــــــــر نمیروم
در پیشـــــــــــگاه شــــوخِ ستــــمگر نمیروم
کافر شوم که بـــــــــــــاز با آن در نمیروم
با دیـــــده رفتــــــــــــه بودم و با سر نمیروم
آیی اگــــــــــــــــر به پیش منش بی ریا بیا
در ســــــــــــر زمین عشق به عهد و وفا بیا
*****
شهرت پذیـــر گشتی به عشقِ من ای جوان
عالــــــــــم برای تو شده است حال مهربان
چون شمع سوزدی همگی مغز و استخوان
رنگ دو چشم ِمن شده چون رنگِ ارغــوان
با من بهانــه هـــــــــــا ز سر ایجاد می کنی
بر ســـاده گیء من تو چه بیـــــــداد می کنی
*****
شب تا سحر خوانـــــــــــده ام من ترانه ها
در فـــــــــــکر ِخویش ساخته ام آشیانه ها
از کوچــــــــــه باغ رفتـــــه بسوی کرانه ها
در آرزوی آنکـــه شویــــــــــــم ما یگانه ها
قصــــــر امل بخـــاک نشسته است هوشدار
پیمانــــه های شادی شکسته است هوشدار
*****
تاب و توان بجســــم نماند، رفت هوش من
ســـــــردی گرفت سینه ای آتش بجوش من
بار دو عالـــــم است بسر و، هم بدوش من
واحسرتــــا به دلبــــــــــر ِعاشق فروش من
گاهی مـــــــرا به آتش صحـــرا فکنده است
گاهی به عمق بحـــر و به دریا فکنده است
*****
با عشق خود مـــزن تو مرا دشنـــــه ای دگر
در پــــــــــرده های دل تو بشو بـــاز جلوه گر
تاکی شــــوم چو مـــرغ چمن زار و نوحه گر
آخــــر حق من است که گیــــــری ز من خبر
در زند گانی هیـــــچ مــــــــرا اعتبار نیست
تا در بـــــــــرم نبـــــاشی مرا روزگار نیست
*****
کـــــــــردم رقــــــم برای تو من دفتر و کتاب
راهــــــی که رفتـــــه ای تو نمیگردی کامیاب
جُـــــــــــــز آنکه میکنی تو سرا پا مرا عذاب
آزادگی خوش است از این بند شیخ و شاب
حرف مـــــــــــرا بگوش خــرد می بکن پسند
برخواستـــــــــــــه است از دل آگاه و دردمند
*****
ای گلستـــــــان هستـــــی و ای سرو بوستان
بوی تو میــــــــــدهد بر ِمن عمـــــر ِجاویدان
هستـــــم سخت خستـــه و رنجــــور سرگران
تا هست زندگــــانی به همـــــــــرای من بمان
محمــــــود را پُـــــــریش نکن نازنیـــــــن من
ای هســت و بودی زندگــــی ایمان و دین من
در پیشـــــــــــگاه شــــوخِ ستــــمگر نمیروم
کافر شوم که بـــــــــــــاز با آن در نمیروم
با دیـــــده رفتــــــــــــه بودم و با سر نمیروم
آیی اگــــــــــــــــر به پیش منش بی ریا بیا
در ســــــــــــر زمین عشق به عهد و وفا بیا
*****
شهرت پذیـــر گشتی به عشقِ من ای جوان
عالــــــــــم برای تو شده است حال مهربان
چون شمع سوزدی همگی مغز و استخوان
رنگ دو چشم ِمن شده چون رنگِ ارغــوان
با من بهانــه هـــــــــــا ز سر ایجاد می کنی
بر ســـاده گیء من تو چه بیـــــــداد می کنی
*****
شب تا سحر خوانـــــــــــده ام من ترانه ها
در فـــــــــــکر ِخویش ساخته ام آشیانه ها
از کوچــــــــــه باغ رفتـــــه بسوی کرانه ها
در آرزوی آنکـــه شویــــــــــــم ما یگانه ها
قصــــــر امل بخـــاک نشسته است هوشدار
پیمانــــه های شادی شکسته است هوشدار
*****
تاب و توان بجســــم نماند، رفت هوش من
ســـــــردی گرفت سینه ای آتش بجوش من
بار دو عالـــــم است بسر و، هم بدوش من
واحسرتــــا به دلبــــــــــر ِعاشق فروش من
گاهی مـــــــرا به آتش صحـــرا فکنده است
گاهی به عمق بحـــر و به دریا فکنده است
*****
با عشق خود مـــزن تو مرا دشنـــــه ای دگر
در پــــــــــرده های دل تو بشو بـــاز جلوه گر
تاکی شــــوم چو مـــرغ چمن زار و نوحه گر
آخــــر حق من است که گیــــــری ز من خبر
در زند گانی هیـــــچ مــــــــرا اعتبار نیست
تا در بـــــــــرم نبـــــاشی مرا روزگار نیست
*****
کـــــــــردم رقــــــم برای تو من دفتر و کتاب
راهــــــی که رفتـــــه ای تو نمیگردی کامیاب
جُـــــــــــــز آنکه میکنی تو سرا پا مرا عذاب
آزادگی خوش است از این بند شیخ و شاب
حرف مـــــــــــرا بگوش خــرد می بکن پسند
برخواستـــــــــــــه است از دل آگاه و دردمند
*****
ای گلستـــــــان هستـــــی و ای سرو بوستان
بوی تو میــــــــــدهد بر ِمن عمـــــر ِجاویدان
هستـــــم سخت خستـــه و رنجــــور سرگران
تا هست زندگــــانی به همـــــــــرای من بمان
محمــــــود را پُـــــــریش نکن نازنیـــــــن من
ای هســت و بودی زندگــــی ایمان و دین من
اول جـــــواز 1392 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 22 می 2013 میلادی
ســــرودم
احمد محمود امپراطور
افغانستان
