مثنوی امشب

مثنوی امشب
آری امشـب آن شب دیجـور نیست
رفتـــن من زیـــر خـاک گور نیست
من فقـــط پیچیــده ام در غصه ها
در میـــــان خاطــــرات و قصه ها
ســـال هــا شد یــاد من افسانه شد
یــــار من با من سخن بیـــگانه شد
زهــــر در جـامِ خوش هایــم نمود
از مـنِ بیچــــاره ایــن دل را ربود
گل به بــــاغ غیـــر رفت و خار شد
لالـــه در دشتِ جنون سنگسار شد
آفــت هــــر جا آتش خــــود آفرید
از چمــن ســــــروِ دلِ مــا را برید
وحشت انگیــز است خاکستر شدن
گل به خـار و سنگ هم بستر شدن
از خـدا تنهــــــا تــرم در این جهان
نـــه زمینـــی دارم و نـــه آسمــان
همچـو شمع بایـد که نور افروختن
یــا چو پروانــــه تن خــود سوختن
مــا تن خود سوختیــــم و ساختـیم
در پیء جانانــــه جـــان را باختیــم
هـــر کجایی است قــــلب مهـــربان
ایــن فلک او را نمانــــد در امـــان
کی شــود دنیـــــــا به کام ما شود
شـــربِ آســـــایش به جام ما شود
مـــــرغ آزادی زنـد بـــال غـــــرور
زنـدگی در پرتــوی صلـح و سُرور
بـــار هجـــران دور گــردد از سرم
یــار بی همتــــــا بیـــــــاید در برم
جنگ و بدبختی شود خواب و خیال
سهـــــل گردد زندگانــی یی محال
جای اشکِ غم شود اشکِ خوشی
ختـــــــم گردد در جهان آدم کشی
حکم قانــــــون بر سر شاه و گدا
یک نوع اجـراء شود در هـر کجا
جای کـار بد بگیــــرد کــــار خوب
پاک گـــردد از جهان فعـــل ذنوب
ملت ما باشـــد هــــر جا سرخ رو
بیشتـــر دارم مــــن از ایــن آرزو
ناگــــزیر بنــــدم سر شرح و بیان
خواب آمـــد کرد چشمـــــانم گران
محمود هستــم امپراطور هم لقب
پاک طینت باشــم از اصل و نسب

جمعه شب ۲۸ سنبله ۱۳۹۳ هجری آفتابی
که برابر میشود به ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۴ میلادی
ســـــرودم
احمد محمود امپراطور