به آن آرامش جان اشک ریزم
لب من خنده را کرده فراموش
به جمع داغداران اشک ریزم
دوچشمم انتظار جلوه هایش
مسلسل ابر و باران اشک ریزم
شدم در عصر خود یعقوب ثانی
به یاد ماه کنعان اشک ریزم
به غیر دل کجا باشد پناه هم
سر و چاک گریبان اشک ریزم
دگر محمود را طاقت نباشد
به کوه های بدخشان اشک ریزم
مهر ماه 1392 هجری آفتابی
سرودم
احمد محمود امپراطور