بی تو من شام تار را مانم

بی تو من شام تار را مانم
غصه ای روزگار را مانم
داغِ سرتا به پاست در تن من
دمنِ لاله زار را مانم
میچکد خون ز پرده های دلم
گل فروشِ بهار را مانم
سایه ای غم فتاده بر دوشم
لشکرِ خیمه دار را مانم
پاره شد نسج خنده های وفا
دل پُر از خون انار را مانم
چمن و باغ و گلشنم نبُوَد
بلبل بی دیار را مانم
خفته در قلب من محبت و عشق
شوق چندین هزار را مانم
توسن من محیط نشناسد
ابری آتش سوار را مانم
نشه دارد دماغ افکارم
باده نوشی خمار را مانم
باغ اندیشه ام خزان نشود
خامه ای آبدار را مانم
امپراطور عشق خود باشم
بیدل بیقرار را مانم
صفحه گر نشمرم چه چاره کنم
دست خط یادگار را مانم
مرگ کی نام من بخاک برد
لوح سنگ مزار را مانم
محمود اینجا چو شمع میسوزم
جگر داغدار را مانم

جمعه 60 جدی 1393 هجری آفتابی
که برابر میشود به 26 دسامبر 2014 میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان