بی یار و بی دیارم، فوج علم ندارم

بی یار و بی دیارم، فوج علم ندارم
پامال و خاکسارم، جاه و حشم ندارم
از بسکه بی سرانجام افتاده کار و بارم
بتخانه ساز کردم لیکن صنم ندارم
عرض خیال خود را سوی تو می نوشتم
ای دلربا نرنجی دست قلم ندارم
در عالم گدایی اسکندریست کارم
آیینه ی دلم بس، گر جام جم ندارم
دانم بکوی غربت درد و الم زیاد است
چون همره ام تو باشی یک ذره غم ندارم
عاشق شدم زمانی کز مفلسی بجانم
آن شوخ پول خواهد، من یک درم ندارم
رند قمارباز و صوفی عشقبازم
چون زاهدان مفلس طومار و دم ندارم
در هند دلربایی با عشقری چه خوش گفت
عاشق بروی من شو، جور و ستم ندارم