بادا هميشه رتبه ات ای دلربا بلند

بادا هميشه رتبه ات ای دلربا بلند
کز وصف قامتت شده اشعار ما بلند
حسن اينقدر تغافل و ناز و ادا نداشت
عجز و نياز عشق نمودش هوا بلند
صد بار شد که از سر خاکم گذشتهٔ
يکبار هم نکردۀ دست دعا بلند
از بسکه طاقت من بيچاره طاق شد
آخر ز دست جور تو کردم صدا بلند
بگذشتی از چمن بر شمشاد سرو گفت
کاين نورسيده هست ز ما و شما بلند
ای نازنين مرا ز وصالت چه فايده
کی می شود نگاه من از پشت پا بلند؟
ای دل ز رشک غير چه سوزی که نزد يار
کردست قدر و منزلتش را خدا بلند
از آسمان گذشت و به گوش ات نمی رسد
فرياد خويش را بکنم تا کجا بلند؟
امروز نيست اينکه دلم پايمال تست
دست تو هست بر سرم از ابتدا بلند
زين قصه بوی خون دهد ای عشقری خموش
هر جا مکن برای خدا اين صدا بلند
Share:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *