کودک همسایه می‌گِرید، مرا خواب از کجا

کودک همسایه می‌گِرید، مرا خواب از کجا
خانه همسایه آمد اشک سیلاب از کجا؟
زوزه‌ی سگهای کوچه فال ما بگشاده بود،
خانه همسایه می‌سوزد، نگو : «آب از کجا؟»؛
دست دیو افتاده ماه و بی‌چراغ افتاده‌ایم،
این تحمل‌پیشگی در کار مهتاب از کجا؟
گریه را دیدم، که بوی بحر مُرده داد، لیک،
رنگ داشت آب دو دیده، رنگ زرداب از کجا؟
آنقدر همسایه نومید و مَنَم آشفته‌تر،
چرخ می‌گردم به سمت کار گِرداب از کجا؟
دردها را اندرون خَلته‌ی دل جا نکن،
باز پُرس از ما شور راه پرتاب از کجا؟
یا لَجام عمر را دستت بگیر یا محو شو،
شاعره، گو، مثل تو بانوی کمیاب از کجا؟
شاعره رحیم‌جان

Кудаки ҳамсоя мегиряд , маро хоб аз куҷо?
Хонаи ҳамсоя омад ашки селоб аз куҷо?
Зӯзаи сагҳои кӯча фоли мо бикшода буд,
Хонаи ҳамсоя месузад, нагӯ : “об аз куҷо?”
Дасти дев афтода моҳу бечароғ афтодаем,
Ин таҳаммулпешагӣ дар кори маҳтоб аз куҷо?
Гиряро дидам, ки бӯйи баҳри мурда дод, лек
Ранг дошт оби ду дида, ранги зардоб аз куҷо?
Он қадар ҳамсоя навмеду манам ошуфтатар,
Чарх мегардам ба самти кори гирдоб аз куҷо?
Дардҳоро андаруни халтаи дил ҷо накун,
Боз пурс аз мо шурӯи роҳи партоб аз куҷо?
Ё лаҷоми умрро дастат бигир ё маҳв шав,
Шоира, гу, мисли ту бонуи камёб аз куҷо? Sh.R.