پارادکس

من و تو باز به هم آمده‌ایم،
به فریب دل دیوانة خود.
به الم باز بگوییم به هم،
ز دروغ خود و افسانة خود.

نه تو بر حرف دلم گوش دهی،
نکنم نیز به حرفت باور.
تو چه خواهی ز من و من ز تو چه،
فقط این است عیان بر د‌اور.

ز چه دامان مرا سر ندهی،
بروم باز کنی آوایم.
ز تو بگریزم و بازم طلبی،
من دیوانه به پیشت آیم.

نه دیگر طاقت تو دارم و تو،
از دیگر دیدن من می‌خواهی.
از چه پس زود رهایم نکنی،
نه پی کوشش یک اصلاحی.

و کنون درک نمودی ، که چرا
به همی‌م و دل هم آزاریم؟
من و تو همدیگری را به زیاد،
دوست داریم و ز هم بیزاریم… sh. r

Парадокс.

Ману ту боз ба ҳам омадаем,
Ба фиреби дили девонаи худ.
Ба алам боз бигўем ба ҳам,
Зи дурўғи худу афсонаи худ.

На ту бар ҳарфи дилам гўш диҳӣ,
Накунам низ ба ҳарфат бовар.
Ту чи хоҳӣ зи ману ман зи ту чӣ,
Фақат ин аст аён бар Довар.

Зи чи домони маро сар надиҳӣ,
Биравам боз кунӣ овоям.
Зи ту бигрезаму бозам талабӣ,
Мани девона ба пешат оям.

На дигар тоқати ту дораму ту,
Аз дигар дидани ман мехоҳӣ.
Аз чи пас зуд раҳоям накунӣ,
На пайи кўшиши як ислоҳӣ.

Ва кунун дарк намудӣ , ки чаро
Ба ҳамему дили ҳам озорем?
Ману ту ҳамдигариро ба зиёд,
Дуст дорему зи ҳам безорем… Sh.R