ﺍﺳﻴﺮ ﻓﻨﺪ

ﺍﺳﻴﺮ ﻓﻨﺪ
ﺍﻱ ﺻﺒﺢ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ
ﻣﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺸﺐ
ﺁﻥ ﻣﺸﻌﻠﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺒﻢ ﻣﺮﺩ
ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻭﺩﻡ ﺍﻣﺸﺐ
ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻳﻚ ﺷﺐ ﺧﻴﺎﻟﻲ
ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻤﻲ، ﻓﺮﻭﻍ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺳﺖ
ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﺁ ﻭﻩ ، ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺭﻭﻍ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺳﺖ !
ﻫﺮ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﻴﺮ ﻓﻨﺪ ﺍﺳﺖ
ﮔﻞ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﻡ ، ﻭﻟﻴﻚ ﺧﺎﺭﻡ
ﺩﺭ ﻣﺮﺯ ﺭﺧﻢ ﺩﻭ ﻻﻟﻪ ﺗﺮ
ﭘﻨﻬﺎﻧﮕﺮ ﺩﺍﻍ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺍﺭﻡ
ﺍﻱ ﺻﺒﺢ ﻃﻠﻮﻉ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩﻱ
ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺭﺑﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺯﺍﺭ
ﮔﻞ ﺭﺍ ﺗﻮ ﭘﻴﺎﻡ ﺯﻳﺴﺘﻦ ﺩﻩ
ﺑﺮ ﻗﺼﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺯﺧﻤﻪ ﺧﺎﺭ
ﺷﺎﻋﺮﻩ ﺭﺣﻴﻢ ﺟﺎﻥ

АСИРИ ФАНД
Эй субхи тулуи офтоби,
Ман мунтазири ту будам имшаб.
Он машъала дар дили шабам мурд,
То субх миёни дудам имшаб.
Дар зулмати як шаби хаёли
Дарёфтаме, фуруг азиз аст.
Дар лахзаи хеш на хакикат,
О вах, чи кадар дуруг азиз аст!
Хар хандаи ман асири фанд аст,
Гул дар назарам, валек хорам.
Дар марзи рухам ду лолаи тар,
Пинхонгари доги хеш дорам.
Эй субхи тулуи бомдоди,
Андӯҳ рабо аз ин дили зор.
Гулро ту паёми зистан дех
Бар касди нишони захмаи хор.
Шоъира Раҳимҷон