افق بلند

افق بلند
‎اى صبا! سوى وطن رو به نشاني كه تو دانى
‎عرضه كن حال دل من به زباني كه تو دانى
‎بوسه زن از طرف من همه جا خاك وطن را
‎برسان نيز سلامم به كساني كه تو دانى
‎از پى روشنىِ ديده ى غمديده ام آور
‎سرمه ى چشم از آن كوه و كراني كه تو دانى
‎ديده بربند و از اين خاك سيه دورترك رو
‎بال بگشاى و بكن سير جهاني كه تو دانى
‎برو آنجا كه بلند است افق، چون سر مردم
‎همگان صخره تن و سخت سرانى كه تو دانى
‎همه نادار و غريبند، ولى صادق و غيور
‎همه زحمتكش و پرزور و تواني كه تو دانى
‎ببر از بنده پيامى، بكن از بنده سلامى
‎به زمينى كه تو بينى، به زمانى كه تو دانى
‎بوى زان خاك دلاويز بياور به من زار
‎به تن مرده بده تازه روانى كه تو دانى
استاد ضيا قاريزاده
‎جدى سال 1327 در كراچى پاكستان به ياد وطن سروده شد