‎اى ابر گهربار

‎اى ابر گهربار
‎نوبهار است تو اى ابر گهربار ببار
‎دُر ناب عرضه كن و لؤلؤِ شهوار ببار
‎ به دل سوخته ى باديه آبى بفشان
‎گاه بر دشت و گهى سر سر كهسار ببار
‎رستنى ها همه در خواب گرانند هنوز
‎قدمى چند سبك باش و به گلزار ببار
‎خفته گان چمني را به جبين آب بريز
‎ زادگان عدنى را همه يك بار ببار
‎شيرخواران چمن تشنه ى احسان تواند
‎ اى گرانمايه! كرم كن به گل و خار ببار
‎تا به تشريف تو نرگس نگران برخيزد
‎مژه برهم بزن و نيم نگه وار ببار
‎شاخ خشك از همه جا دست دعا كرده بلند
‎تا شود زنده دل مرده ى اشجار ببار
‎روى كوه و كمر اى سيمبرِ خانه بدوش
‎صدفى خيمه برافراز و صدف وار ببار
‎دل هر ريگ در اين باديه دريانوش است
‎هله اى ساقىِ سمين قدح بسيار ببار
‎جانِ نو ميدمد از رشحه تو در پيكرِ باغ
‎اى مسيحا به شفاى دل بيمار ببار
‎گرد رخساره ى ليلاى گل از اشك بشوى
‎همچو چشم تر مجنون وفادار ببار
‎سايه ات خاصيت بال همايون دارد
‎آخر اى مائده ى عالم اسرار ببار
‎يوسفى كن كه شود شاد خريدارى چند
‎پر توى از بُن چاه تا سر بازار ببار

‎دانه ها سبز شود به كه رخى گردد زرد
‎هان سيه كاسه مشو، بيشتر از پار ببار
‎گره زلف سمن را به نمى باز گشاى
‎چون ضيا، اشك به دامانِ شبِ تار ببار