ای کوه بلند آسمائی

ای کوه بلند آسمائی
ای شسته به جوى شير دامان
تو شاهد نيك و زشت مايى
در پیچ وشکنج روزگاران
اى كرده چو چرخ تكيه بر خويش
اى گشته مسير سيل و طوفان
اى بوده مدام پاى بر جاى
چون عزم متين راد مردان
هر سنگ تو يك زمان تاريخ
هر ريگ تو یک دلیل و برهان
ثبت است بسينه وسعيت
اعمال سكندرى و كوشان
ياد تو بود شكست اغيار
فخر تو بود فتوح افغان
تاريخ حوادث زمانى
آموخته گرم و سرد دوران
گويند ترا نهفته در دل
انگاره ء شعله ء فراوان
اى نور حق از كمين بر افروز
اى شعله ء طور شو نمايان
احمد ضيا قاريزاده
Share:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *