بابه خاركش
غلام همت والاى بابه خار كشم
كه خار غم كشد و منت خسان نكشد
بدست و بازوى خود اتكا كند دايم
ز دستگيرى بيگانه امتنان نكشد
ز صبح تا سر شب پاى وى برفتارست
عجب كه آبله از دست او فغان نكشد
ز دشت تا سر بازار اشك آبله اش
خطى كشيده ز گوهر كه كهكشان نكشد
به آستان هوس آبرو نريزاند
بميرد و ز كف اين گوهر گران نكشد
رهين دوش خود و پاى خارپوش خودست
بدان خوشست كه احسان كاروان نكشد
نچيده گل كه از او باغبان ملول شود
بجرم خار مر او را ز بوستان نكشد
ز بار خار از آن شانه اش نشد خالى
كه بار منت دونان پى دو نان نكشد
غلام حلقه بگوش قناعت خويشست
چو مفتخوار سر از خوان مردمان نكشد
قد خميدهء او را به چشم كم منگر
كه تير خار بجز پشت اين كمان نكشد.
جفاى خار نيارد خمى بابرويش
هر آنكه منت مرهم ز ديگران نكشد
بكف ز سعى و عمل هر كراست سرمايه
بغير سود ز سوداى خود زيان نكشد
عروس خوشگل عشرت كسى بدوش كشد
كه نقد وقت ز كف مفت و رايگان نكشد
غلام همت والاى بابه خار كشم
كه خار غم كشد و منت خسان نكشد
بدست و بازوى خود اتكا كند دايم
ز دستگيرى بيگانه امتنان نكشد
ز صبح تا سر شب پاى وى برفتارست
عجب كه آبله از دست او فغان نكشد
ز دشت تا سر بازار اشك آبله اش
خطى كشيده ز گوهر كه كهكشان نكشد
به آستان هوس آبرو نريزاند
بميرد و ز كف اين گوهر گران نكشد
رهين دوش خود و پاى خارپوش خودست
بدان خوشست كه احسان كاروان نكشد
نچيده گل كه از او باغبان ملول شود
بجرم خار مر او را ز بوستان نكشد
ز بار خار از آن شانه اش نشد خالى
كه بار منت دونان پى دو نان نكشد
غلام حلقه بگوش قناعت خويشست
چو مفتخوار سر از خوان مردمان نكشد
قد خميدهء او را به چشم كم منگر
كه تير خار بجز پشت اين كمان نكشد.
جفاى خار نيارد خمى بابرويش
هر آنكه منت مرهم ز ديگران نكشد
بكف ز سعى و عمل هر كراست سرمايه
بغير سود ز سوداى خود زيان نكشد
عروس خوشگل عشرت كسى بدوش كشد
كه نقد وقت ز كف مفت و رايگان نكشد
