‏‎بهاران

‏‎بهاران
‏‎بهار شد كه چمن رنگ و بو ز سر گيرد
‏‎بهار شد كه جهان رونق دگر گيرد
‏‎ بهار شد كه درختان شگوفه بار آرند
‏‎چراغ لاله به كوه و كنار در گيرد
‏‎بهار شد كه عروس چمن شود گُل پوش
‏‎ز سبزه شال زمرد نشان به سر گيرد
‏‎بهار شد كه چمن در كمال فيروزى
‏‎به كف ز سرو روان بيرق ظفر گيرد
‏‎بهار شد كه دگر بار بلبل گلباز
‏‎ز روى شاهد گل، باز پرده برگيرد
‏‎بهار شد كه ز پستان دايه ى شبنم
‏‎چو طفل شير طلب غنچه بيخبر گيرد
‏‎بهار شد كه براى نثار مقدم گل‎
‏‎شگوفه سيم به كف، غنچه مشت زر گيرد
‏‎استاد ضيا قاريزاده