‏‎بوى كافور

‏‎بوى كافور
‏‎نى بهار و گل و نه سرو ياسمن گم كرده ام
‏‎رنگ و بوى نالهء مشك ختن گم كرده ام
‏‎سيل بى پرواى من هرگز نمى گنجد بجوى
‏‎مد و جزر بحرم و دُر عدن گم كرده ام
‏‎روستائى زاده ام پروردهء دامان كوه
‏‎خار چشم دشمنانست آنچه من گم كرده ام
‏‎پاى قاصد چون شرار كاغذ آتش زده
‏‎در ميان انجمن چشمك زدن گم كرده ام
‏‎زين جهان مرده دل جز بوى كافورى نخاست
‏‎در هجوم خلق فرق مرد و زن گم كرده ام
‏‎نى تخار و نى هرى ، نى غزنى و نى قندهار
‏‎غير كابل، نى قلات نى قطغن گم كرده ام
‏‎استاد احمد ضيا قاريزاده