غـلام هـمت والای بابه خــــــــــــــــــارکشم
که خـــــــــار غـم کشد و منت خسان نکشد
بدست و بازوى خود اتكا كند دايم
ز دست گيرى بيگانه امتنان نكشد
زصبح تا سر شب پای وی به رفتارست
عجب كه آبله از دست او فغان نكشد
ز دشت تا سر بازار اشك آبله اش
خطى كشيده ز گوهر كه كهكشان نكشد
زبار خار از آن شانه اش نشد خالى
كه بار منت دونان پی دو نان نکشد
رهين دوش خود و پای خار پوش خود است
از آنكه منت مرهم ز نا كسان نكشد
بر آستان هوس آبرو نریزاند
بمیرد و زکف این گوهر گران نکشد
نچیده گل که از او باغبان ملول شود
بجرم خار مر او را ز بوستان نكشد
عروس خوشگل مقصد كسى به دوش كشد
كه نقد وقت ز كف مفت و رایگان نکشد
استاد احمد ضيا قاريزاده
که خـــــــــار غـم کشد و منت خسان نکشد
بدست و بازوى خود اتكا كند دايم
ز دست گيرى بيگانه امتنان نكشد
زصبح تا سر شب پای وی به رفتارست
عجب كه آبله از دست او فغان نكشد
ز دشت تا سر بازار اشك آبله اش
خطى كشيده ز گوهر كه كهكشان نكشد
زبار خار از آن شانه اش نشد خالى
كه بار منت دونان پی دو نان نکشد
رهين دوش خود و پای خار پوش خود است
از آنكه منت مرهم ز نا كسان نكشد
بر آستان هوس آبرو نریزاند
بمیرد و زکف این گوهر گران نکشد
نچیده گل که از او باغبان ملول شود
بجرم خار مر او را ز بوستان نكشد
عروس خوشگل مقصد كسى به دوش كشد
كه نقد وقت ز كف مفت و رایگان نکشد
استاد احمد ضيا قاريزاده
