بیافشان کمی عطر ابریشَمات را
مپندار دیوانهام، دوست دارم ـ
نه تنها خودت را که حتّا غمات را
غمِ روزگاران ز یادم نبرده
طنین دو تا حرفِ «میآیم»ات را
دو چشم تو را شاعران میپسندند
پسندیده آهوی وحشی رمات را
عقاب بلند آشیان! بال بگشا!
بر افراز تا آسمان پرچمات را
تو والا، تو بالا، تو ارباب و منهم
ستایشگر ام عالم و آدمات را
صدای درخت است: ای ابر برگرد!
فرو ریز بارانک نمنمات را…
یحیا جواهری