غزل ماه است و کلک تو غزلپرداز حافظ جان
پس از قرآن، غزلهای تو زینتبخش هرخانهست
به ترکستان و هتد و کابل و قفقاز حافظ جان
خیابانها پُر از شاخ نبات و جای تو خالیست
غزل بیتو ندارد جای چشمانداز حافظ جان
تو کام هند را شیرین به قند پارسی کردی
سمرقند از تو شد شهرِ گل و آواز حافظ جان
تو با آن تُرک شیرازی چها گفتی که بعد از تو
ندارد هیچ شاعر جرٸت ابراز حافظ جان
ز بعدِ هفت سده آن غزل، زیباترین باشد
که با «یاایهاالساقی» شود آغاز حافظ جان
یحیا جواهری