“ترانه جاویدان”
ای شاخ گل که در پی گلچین دوانیم
این نیست مزد رنج من و باغبانیم
پروردمت به ناز که بنشینمت به پای
ای گل چرا به خاک سیه می نشانیم
دریاب دست من که به پیری رسی جوان
آخر به پیش پای توگم شد جوانیم
گرنیستم خزانه خزف هم نیم حبیب
باری مده ز دست به این رایگانیم
تا گوشوار ناز گران کرد گوش تو
لب وا نشد به شکوه ز بی همزبانیم
با صد هزار زخم زبان زنده ام هنوز
گردون گمان نداشت به این سخت جانیم
یاری ز طبع خواستم اشکم چکید و گفت
یاری ز من بجوی که با این روانیم
ای گل بیا و از چمن طبع شهریار
بشنو ترانه غزل جاودانیم
شهریار
* ای لیلی عزیز که ثانی ندیدمت
* باز آ که در فراق تو مجنون ثانیم
نوت: این مصره را در دیوان چاپ شده شهریار صاحب نیافتم
شاید ساربان صاحب خودش علاوه کرده باشد و یاهم کدام شاعر دیگری به استقبال غزل جناب ایشان سروده باشد.
“Everlasting Song”
Oh flower tine, you look for me to be picked up
It is not the wage of my suffering and gardening
I raised you with love so you may stand on your feet
Oh flower why do you make me sit on black earth
Hold my hand that you could reach the old in youth
At last, my youth is lost under your feet
If I am not the treasury, nor the beloved one
Do not let me go off your hands this easy
The nice earing made your ear heavy
Lips did not complain about our not oneness
I am still alive with hundred thousand tongue scars
Life did not think this much of my hardness
I asked for a beloved of this temper, made me cry and said
Seek my assistance cause I am fluent with this one
Oh flower tine, come and from the garden of Shahriar
Listen to the everlasting sonnets of mine
Shahriar
* Oh dear Laili, I did not find a second one like you
* Come back, I have become a second Majnoon in your separation
Note: I was not able to find the below translated couplet in Shahriar’s Divan.
Poet: Shahriar
Translated By: Faheem Hunarwar
February 7th, 2018
Ashgabat, Turkmenistan
دانلود آهنگ به آواز استاد ساربان
