چیزی به جا نماند
حتا
که نفرینی
بدرقه‌ی راهم کند.
حتا
که نفرینی
بدرقه‌ی راهم کند.
با اذانِ بی‌هنگامِ پدر
به جهان آمدم
در دستانِ ماماچه‌پلیدک
که قضا را
وضو ساخته بود.
هوا را مصرف کردم
اقیانوس را مصرف کردم
سیاره را مصرف کردم
خدا را مصرف کردم
و لعنت شدن را، بر جای،
چیزی به جای بِنَماندم.
۴ آبانِ ۱۳۷۱
© www.shamlou.org سایت رسمی احمد شاملو
احمد شاملو
