Хуш Аст Хилват Агар Ёр Ёри Ман Бошад,

Хуш аст хилват агар ёр ёри ман бошад,
На ман бисӯзаму ӯ шамъи анҷуман бошад.
Ман он нигини Сулаймон ба ҳеҷ настонам,
Ки гоҳ-гоҳ бар ӯ дасти аҳриман бошад.
Раво мадор, Худоро, ки дар ҳарими висол,
Рақиб маҳраму ҳирмон насиби ман бошад.
Ҳумой, гӯ, мафиган сояи шараф ҳаргиз,
Дар он диёр, ки тӯтӣ кам аз заған бошад.
Баёни шавқ чӣ ҳоҷат, ки сӯзи оташи дил,
Тавон шинохт зи сӯзе, ки дар сухан бошад.
Ҳавои кӯи ту аз сар намеравад, оре,
Ғарибро дили саргашта бо ватан бошад.
Ба сони савсан агар даҳзабон шавад Ҳофиз,
Чу ғунча пеши туаш мӯҳр бар даҳан бошад.