Оё бувад, ки гӯшаи чашме ба мо кунанд?
Дардам ниҳуфта беҳ зи табибони муддаӣ,
Бошад, ки аз хазонаи ғайбам даво кунанд.
Маъшуқ чун ниқоб зи рух дарнамекашад,
Ҳар кас ҳикояте ба тасаввур чаро кунанд?
Чун ҳусни оқибат на ба риндиву зоҳидист,
Он беҳ, ки кори худ ба иноят раҳо кунанд.
Бе маърифат мабош, ки дар манязиди ишқ,
Аҳли назар муомила бо ошно кунанд.
Ҳоле даруни парда басе фитна меравад,
То он замон, ки парда барафтад, чиҳо кунанд?
Гар санг аз ин ҳадис бинолад, аҷаб мадор,
Соҳибдилон ҳикояти дил хуш адо кунанд.
Май хӯр, ки сад гуноҳ зи ағёр дар ҳиҷоб,
Беҳтар зи тоате, ки ба рӯву риё кунанд.
Пироҳане, ки ояд аз ӯ бӯи Юсуфам,
Тарсам, бародарони ғаюраш қабо кунанд.
Бигзар ба кӯи майкада, то зумраи ҳузур
Авқоти худ зи баҳри ту сарфи дуо кунанд.
Пинҳон зи ҳосидон ба худам хон, ки мунъимон,
Хайри ниҳон барои ризои Худо кунанд.
Ҳофиз, давоми васл муяссар намешавад,
Шоҳон кам илтифот ба ҳоли гадо кунанд.