Ки мани дилшуда ин раҳ на ба худ мепӯям.
Дар паси оина тӯтисифатам доштаанд,
Он чӣ устоди азал гуфт, бигӯ, мегӯям.
Ман агар хорам, агар гул чаманорое ҳаст,
Ки аз он даст, ки мепарварадам, мерӯям.
Дӯстон, айби мани бедили ҳайрон макунед,
Гавҳаре дораму соҳибназаре меҷӯям.
Гарчи бо далқи муламмаъ маи гулгун айб аст
Мекунам айб, к-аз ӯ ранги риё мешӯям.
Хандаву гиряи ушшоқ зи ҷое дигар аст,
Месароям ба шабу вақти саҳар мемӯям.
Ҳофизам гуфт, ки хоки дари майхона мабӯй,
Гӯ, макун айб, ки ман мушки Хутан мебӯям.