Ки ба шукри подшоҳӣ зи назар марон гадоро.
Зи рақиби девсират ба Худои худ паноҳам,
Магар он шаҳоби соқиб мададе диҳад, Худоро.
Мижаи сиёҳат ар кард ба хуни мо ишорат,
Зи фиреби ӯ бияндешу ғалат макун, нигоро.
Дили оламе бисӯзӣ, чу узор барфурӯзӣ,
Ту аз ин чӣ суд дорӣ, ки намекунӣ мадоро?
Ҳама шаб дар ин умедам, ки насими субҳгоҳӣ
Ба паёми ошноӣ бинавозад ошноро.
Чӣ қиёмат аст, ҷоно, ки ба ошиқон намудӣ?
Дилу ҷон фидои рӯят, бинамо узор моро.
Ба Худо, ки ҷуръае деҳ ту ба Ҳофизи саҳархез,
Ки дуои субҳгоҳӣ мададе кунад шуморо.